Son günlerde kentimizin kültürel varlıklarını nasıl değerlendirdiği sorusu daha fazla sorgulanmaya başladı. Bunun olumlu sonuçlar doğurması için tartışmalara kentin birikimli kadrolarının katkısı yadsınamaz. Yıllardır gündeme getirdiğimiz kamu-yerel-sivil toplum-özel sektör temsilcilerinin birlikteliği; kültür varlıklarımızın korunması ve hangi fonksiyonlarla geleceğe taşınacağı konusunda kararlarımızda etkili olmalı. Bu birlikteliğin nasıl oluşması gerektiği ve yürütüleceği konusunda kentin üst yönetiminin sorumluluğu aşikar olarak ortaya çıkıyor. Artık geçmişin hatalarından ve zaman kaybından çıkarak doğru ve hızlı uygulamalara geçmemiz gerekmektedir.
Elazığ eski vilayet konağının “Kent Müzesi” olarak değerlendirilmesi ve kentin kültür hayatına katkı sunmasını beklemekteyiz. Çok gecikmiş bu projenin hayat bulmasını şehir halkı sabırsızlıkla beklemektedir. “Kent Müzesi” ve çevresinin yeni yapılan otopark inşaasından sonra yeniden düzenlenmesi gerekmektedir. “Demokrasi Parkı” olarak yeniden düzenlenecek bu alanda yitirdiğimiz bazı yapılarında tekrar yapılmasını önermiştik. Özellikle “Elazığ Eski Belediye Binası” ve “Ticaret Odası Binası” bu alanda yer almalıdır. Bu yapıların tekrar yapılması ve eski yerlerinde olması kentimizin tarihle buluşması ve bu mirasa sahip çıkması anlamı taşımaktadır.
Elazığ eski Halk Evi binası da tescilli bir kültür varlığımızdır. Bu yapı son yıllarda Elazığ Öğretmen Evi olarak kullanılmaktadır. Depremde orta hasarlı olarak etkilenen bu yapının da biran önce restorasyonu yapılarak doğru bir işlevle yaşatılması gerekmektedir. Elazığ Belediyesinin Harput girişinde kurmaya çalıştığı “Basın Müzesi” içinde en uygun yapının Elazığ Öğretmen Evi binası olduğuna inanmaktayım. Harput girişinde yer alan tarihi evler sivil mimari yapıları olup Harput’un ihtiyacına göre fonksiyonlarla yaşatılmalıdır. Bu evlerin nasıl değerlendirileceği konusunda da yıllardır bir karar verilememiş olması üzüntü vericidir. Tarihi Harput’tan bize kalan çok az sayıda ev yapısının korunması ve ev olarak kullanılması en doğru yaklaşımdır. Bu yapıların bir kısmının özel sektör eliyle Harpu’ta konaklamaya uygun apart otel, butik otel olarak kullanılması da tartışılmalıdır.
Kent merkezinde yer alan çok az sayıda ki tescilli kültür varlığımızın korunması ve fonksiyonları konusunda doğru kararlar alınmasını beklemekteyiz. Bu kararların verilmesinde de oluşturulacak kurul ve komisyonların kentin birikimli insanlarından oluşması gerekmektedir. İnsan kaynaklarımızın doğru kullanılması ve istifade edilmesinin öncelikli meselelerimizden biri olarak görülmesi, üzerinde ciddi çalışmalar yapılması lüzumludur. Kentte olumlu değişimlerin ancak bu çalışmalarla mümkün olabileceğine inanmaktayım.
