İletişim çağını yaşadığımız 21. Yüzyılda ekonomik kalkınma ülkeler kadar şehirlerin de gündeminde yer almalıdır . Yerel kalkınmada şehrin üretim kaynaklarının kooperatifleşmesi, pazarının kurgulanması çok önemlidir. Bunun yanında mesleki eğitim veren liseler ve üniversitelerin akademik açıdan insan kaynakları talebini karşılaması çok önemlidir. Tabi yerel yonetim denince akla ilk gelen şehrin il,ilçe ve belde belediyeleridir .Her cep telefonu ve tablet bir fuar alanı gibi her emtiayı sunduğu gibi şehirlerinde fiziki ,coğrafi ve kültürel güzelliklerini göstermelerini teşhir edip tanıtım yapmalarını bir o kadar kolaylaştırmıştır. Kendi şehrimizde de öncelikle fuar kongre merkezi başta olmak üzere traktörcüler sitesi, terminal binası ekonomiye olumlu dokunuşlar olarak dikkat çekmiştir. Çadırlarda yapılan fuarlar kurumları bıktırmamış şehrin sanayici ve esnafı üst üste 3 yıl fedakarlıklar göstererek fiziki alanın ne kadar ihtiyaç olduğunu göstermiştir. Şehrin ticaret odası, organize sanayi yönetimi, ekonomi stk'ları bu organizasyona destek vererek akabinde yapılmasına vesile olmuş ve fuar kongre merkezi hayata geçmiştir emeği geçenlerden Allah razı olsun. Dediğimiz gibi 21 yüzyıl iletişim çağı, bazı şehirler bunu çok iyi kullanarak sosyal platformlarda şehirlerinin en küçük doğal ya da kurgulanmış güzelliklerini hatta gündüz güzel olmasa da gecesini ay ışığını resimlendirip sosyal medyada şehri turizme nasıl açarızın derdine düşmüşken, biz yapılanı nasıl yıkarızın derdindeyiz. Yanıbaşımızda Diyarbakır Hasan Paşa Hanı, 10 gözlü köprü ile turist akınına uğruyor, Malatya Yeşilyurt ile gelenleri kendine hayran bırakıyor, bizimkiler Necati Şaşmaz takliti yaparak klip çektirip bizi el aleme gülünç duruma düşürüyor. Allah sağlık selamet versin burdan Çetin Oktay Kaldırım valimizi minnet ve şükranla anıyorum, şehrin kültür elçisi gibi her tarafını resmedip "come to elazığ"diyerek bütün dikkatleri üzerimize çekmişti, şimdi aynı şeyi Sakarya'da yapıyor, vatanını seven insan vatanını sevmeye yaşadığı şehirden başlar. 3. Dünya ülkeleri gibi şehirlerin her tarafı siyasetçilerin resimleriyle dolu yöneticiler eserleriyle anılmadıkları zaman mecburen bu yollara başvuruyor demekki yoksa bir başkan şehrin her tarafına neden kendi resimlerini astırsın. Galericiler sitesi yapıldığı zaman, şehrin ekonomik lojistik alanı belli olmuş gibiydi. Zira şehrin gıdacılar sitesi, mobilyacılar sitesi, traktörcüler kamyon ve kamyonetçiler sitesi için yer gerekiyordu, şehrin giriş ve çıkışlarına yakınlığı çevre yoluna yakınlığı belki de 50 yıl için şehrin ihtiyacını karşılayacak gibiydi. Fakat gelen depremle beraber buraların konut alanına çevrilmesi yerel yönetiminde basiretsizliği ile ortaya koskoca bir toki şehri çıktı. Öyleki Çevre yolundan geçen bir yabancı her geçtikten sonra aklında elazığ için tokiler ve bizde tramvaya neden olan deprem kalacak. Yeni sanayi sitesinin yeri için bugün karşı çıkanlar, dün sesini cıkarmayarak bugünkü yerlere bizi mecbur bırakanlardır. Depremden önce çevre yolunun batı girişine şehri temsilen bir kemer sağ tarafına yöresel ürünler, yöresel yemek, yöresel kıyafet sergilenen bır çarşı diye hayal ederken ortaya villa projesi çıkması bu şehirdeki liyakatsızlığın en büyük örneğidir. Sonuç kısmında hem turizmin gelişen trendi bakımından hem ekonomiye katkısı bakımından yerel yonetimlerin ne kadar etkili ya da ne kadar etkisiz olduğunu göstermiştir
